Archeologia Morska i Nurkowanie

Wystawa ukazuje historię nurkowania oraz najciekawsze stanowiska archeologiczne w Polsce i na świecie. Pierwsze przykłady penetracji podwodnych głębin pochodzą z III tysiąclecia p.n.e. ze starożytnej Persji, gdzie handlowano perłami i masą perłową, wydobywaną z dna morskiego. Na wystawie prezentowany jest sprzęt do nurkowania: skafandry, aparaty, różne typy dzwonów nurkowych, przy użyciu których próbowano eksplorować dno morskie. Osobne miejsce na ekspozycji zajmuje wynalazek Niemca Augusta Siebe, który w 1830 roku skonstruował skafander nurkowy z hełmem zaopatrzonym w długi wąż przeznaczony do tłoczenia powietrza z powierzchni, nazwany później skafandrem klasycznym. Dalszy rozwój aparatury nurkowej stanowił akwalung, dzieło Jaquesa Cousteau i Emila Gagnana, który był przełomowym odkryciem i pozwolił na swobodne nurkowanie. Jednymi z najsławniejszych na świecie stanowisk archeologicznych przedstawionych na wystawie są wraki statków z epoki Homera odnalezione u wybrzeży Turcji.

Dział poświęcony archeologii podwodnej w Polsce przedstawia największe dokonania ekipy badawczej Narodowego Muzeum Morskiego – wydobycie „Miedziowca” statku handlowego z XV w., eksplorację szwedzkiego okrętu wojennego z XVII w. „Solena” oraz angielskiego wraka z XVIII w. „General Carleton of Whitby”. Podczas zwiedzania wystawy wyświetlany jest film prezentujący najciekawsze badania podwodne prowadzone przez polskich naukowców na wrakach „Wilhelm Gustloff”, „Arngas” i „Mount Vernon”.