Okręt wojenny typu galeon zalegający w odległości ok. 8 km na północ od wejścia do portu gdańskiego na głębokości 14 m.
Okręt został zakupiony w Holandii (nie zostało jednoznacznie ustalone, czy pierwotnie jako statek handlowy, czy od początku jako okręt wojenny) w 2. połowie XVI wieku, przebudowany i uzbrojony w szwedzkiej stoczni w Ålvsborg. Właścicielem jednostki była Korona Szwedzka. Wyporność "Solena" to 150 łasztów, jego długość - 17 m, a szerokość - 7 m Okręt (wyposażony i uzbrojony w 38 dział pokładowych w 2. poł. XVI lub na początku XVII w.) wszedł w skład szwedzkiej floty wojennej w 1624 r. Załoga liczyła ponad 46 osób (tylu szwedzkich marynarzy uratowało się z okrętu i zostało wziętych do niewoli). Jesienią 1627 r. eskadra szwedzkich okrętów wojennych, w skład której wchodził "Solen", została wysłana w rejon Zatoki Gdańskiej celem blokowania portu gdańskiego w ramach toczącej się wojny polsko-szwedzkiej (1626–1629). Galeon wziął udział w bitwie morskiej pod Oliwą 28 listopada 1627 r. Zatonął w schyłkowej fazie bitwy osaczony przez dwa okręty polskiej floty wojennej – "Wodnika" (galeon) i "Białego Lwa" (fluita). Kapitan "Solena", Alexander Foratt nie chcąc dopuścić do abordażu galeonu, wysadził okręt w powietrze, detonując komorę prochową na dziobie.