Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku

Wrak Miedziowca został odkryty w 1969 roku podczas trałowania dna przez jednostki Gdańskiego Urzędu Morskiego oraz Polskiego Ratownictwa Okrętowego. Podczas inwentaryzacji w 1971 roku stwierdzono, że na głębokości około 15 metrów, w piaszczystym dnie zalega ciemna bryła o nieregularnym kształcie, pozwalającym rozpoznać fragment burty. Obok bryły zalegały pojedyncze elementy konstrukcyjne drewnianego statku. Pozostała część wraku wraz z ładunkiem ukryta była pod powierzchnią jednolitej skamieniałości, będącej mieszaniną smoły, rudy żelaznej i piasku morskiego.

W 1975 roku postanowiono wydobyć zarówno wrak statku, i jego ładunek, by kontynuować badania na lądzie. Po jej zbadaniu okazało się, że są to pozostałości statku typu holk.

Miedziowiec został zbudowany z dębiny, metodą skorupową. Na podstawie analizy zachowanych fragmentów konstrukcji ocenia się, iż długość statku wynosiła 24 m, szerokość 8 m, wysokość 4 m, a ładowność około 150 łasztów, czyli około 300 ton.