Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku

Wrak statku handlowego, na który składają się pozostałości drewnianej części dennej. Z analiz trzech próbek pobranych z kadłuba do badań dendrochronologicznych, wynika że statek zbudowano po 1592 roku z drewna z rejonu Europy pójnocno-zachodniej.

Pozostałości kadłuba tworzą: poszycie zewnętrzne montowane na styk z klepek o szerokości 33-35 cm i grubości 6-7 cm, ciasno umieszczone denniki i wręgi o wymiarach 15 x 17 cm, szalunek wewnętrzny o szerokości 39 cm i grubości 6 cm.

Główną partię ładunku tworzą wiązki prętów żelaznych o długości ok. 3-4 metrów umieszczonych wzdłuż kadłuba, na które załadowano beczki. Tylko bliżej dziobu jedna z wiązek jest umieszczona poprzecznie w stosunku do osi kadłuba. Drewniane pozostałości kadłuba są całkowicie przykryte ładunkiem. Jedynie od strony wschodniej wystaje krawędź prawej burty, którą tworzą wręgi oraz klepki poszycia łączone na styk. Północno-wschodnią część wraka zamyka wystająca część prawej burty. Południowo-zachodnią część tworzą beczki, które zsunęły się na lewą burtę. Liczba beczek, o różnym stanie zachowania, które można zinwentaryzować powierzchniowo, wynosi łącznie 78 sztuk. We wszystkich beczkach, w których widoczna była zawartość stwierdzono obecność bryłek przetopionego żelaza tzw. osmundu.