CMM podniesione do rangi Narodowego Muzeum Morskiego w Gdańsku

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bogdan Zdrojewski przychylił się do wniosku Centralnego Muzeum Morskiego w Gdańsku, Rady Muzeum, Towarzystwa Przyjaciół CMM oraz Polskiego Towarzystwa Nautologicznego i zmienił nazwę instytucji na Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku. Nowa nazwa obowiązuje od 10 grudnia 2013 r.

Decyzję Ministra Kultury Bogdana Zdrojewskiego przekazała Wiceminister Małgorzata Omilanowska, która była gościem jubileuszowego spotkania Towarzystwa Przyjaciół CMM, obchodzącego 55-lecie istnienia.

– To wielki zaszczyt, że zostaliśmy uznani za godnych miana Muzeum Narodowego. Minister Bogdan Zdrojewski docenił w ten sposób nasze osiągnięcia – informuje dyrektor Jerzy Litwin. – Przede wszystkim to, że dokonaliśmy wszechstronnego rozwoju, tworząc kilka oddziałów w województwie pomorskim, rozbudowaliśmy siedzibę główną na Ołowiance i utworzyliśmy nowoczesny oddział – Ośrodek Kultury Morskiej. Dzięki aktywnym działaniom zgromadziliśmy unikatowe zbiory muzealne. Wśród nich liczne zabytki techniki morskiej, zwłaszcza historyczne już dzisiaj statki „Dar Pomorza” i „Sołdek” oraz bogatą kolekcję tradycyjnych łodzi z kraju i ze świata. Nie zawaham się powiedzieć, że to tylko początek listy naszych sukcesów.

Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku specjalizuje się również w prowadzeniu archeologicznych badań podwodnych i profesjonalnej konserwacji, w wyniku czego pozyskanych zostało kilkanaście tysięcy wyjątkowych w skali światowej zabytków z okresu od wczesnego średniowiecza po wiek XIX.

– Możemy się poszczycić m.in. 20 armatami wydobytymi z wraka szwedzkiego okrętu, ładunkiem i konstrukcją XV-wiecznego statku handlowego, tzw. miedziowca, czy kolekcją ubiorów marynarskich z XVIII-wiecznego statku „Generał Carleton” – dodaje dyrektor Litwin.

Od kilku lat, za zgodą MKiDN, na mocy porozumienia z Wojewodą Pomorskim i Pomorskim Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków, Muzeum pełni funkcję Konserwatora Zabytków Podwodnych, świadcząc także usługi konsultacyjne Konserwatorowi Zachodniopomorskiemu.

W zakresie ochrony zabytków znajdujących się pod wodą Muzeum współpracuje również z Polskiem Komitetem UNESCO.

– Jesteśmy też bardzo aktywni i rozpoznawani na arenie międzynarodowej – mówi dyrektor Litwin. – Należymy do Światowego Stowarzyszenia Muzeów Morskich, w którego władzach już drugą kadencję mamy swego przedstawiciela. Uczestniczyliśmy w wielu programach naukowych finansowanych przez Unię Europejską oraz Fundusze Norweskie. Aktualnie bierzemy udział w trzech kolejnych projektach.

Pierwszy to Martabal, którego efektem ma być interaktywny Atlas Dziedzictwa Kulturowego Bałtyku.

Drugi to program „Morskie dziedzictwo kulturowe Polski i Norwegii”. Jego celem jest wymiana wiedzy oraz promocja materialnego i niematerialnego dziedzictwa, związanego z lokalnym szkutnictwem.

Natomiast trzeci to Crossroads, gdzie do głównych zadań NMM należy sprawowanie nadzoru merytorycznego nad zbudowaniem replik łodzi z Zalewu Wiślanego i Kurońskiego.

Od 2000 r. pracownicy Muzeum uczestniczą w pracach Grupy Monitorującej powołanej przez ministrów kultury krajów nadbałtyckich, której zadaniem jest wytyczanie dziedzin wspólnego dziedzictwa kulturowego tego regionu.

Muzeum ma szeroko zakrojone plany rozwoju: ubiega się o pozyskanie funduszy norweskich na wybudowanie Centrum Konserwacji Wraków Statków w Tczewie, które będzie łączyć funkcję nowoczesnej pracowni konserwatorskiej i otwartego dla zwiedzających innowacyjnego magazynu studyjnego. W tym samym budynku przewidziana jest hala do ekspozycji jachtów – m.in. „Dal” i „Opty”. Celem Narodowego Muzeum Morskiego jest wykorzystanie tej infrastruktury do realizacji programów edukacyjnych, upowszechniających wiedzę o polskim i europejskim morskim dziedzictwie kulturowym.

– Nie zapominamy oczywiście o inwestycjach w nasze dotychczasowe oddziały – podkreśla dyrektor Jerzy Litwin. – Kolejnym wyzwaniem dla Muzeum będzie modernizacja Muzeum Zalewu Wiślanego w Kątach Rybackich, które mieści się w dawnych zakładach szkutniczych oraz Muzeum Rybołówstwa w Helu, działającego w XV-wiecznym budynku poewangelickiego kościoła.